برنامه ریزی توسعه محله ای با تاکید بر سرمایه اجتماعی و تعلق مکانی

رشد فزاینده جمعیت شهری ایران در چند دهه اخیر موجب شده است که کشور ما نیز به فکر تغییر رویکرد برنامه ریزی شهری از سطح کلان به سطح خرد و محله ای گردد. در این بین اتخاذ رویکرد محله ای خود مستلزم بسیج نیروهای مردمی و استفاده از ظرفیت های آنان می باشد. در این بین یکی از ظرفیت های با اهمیت و مهم گروه های اجتماعی عنصری با عنوان سرمایه اجتماعی می باشد. زیرا یکی از عوامل موثر بر مشارکت افراد در توسعه و کاهش مشکلات ناشی از توسعه ناموزون و سرمایه اجتماعی و هدایت این عامل در جهت استفاده از آن برای توسعه شهری می¬باشد. این پژوهش با هدف بررسی و سنجش میزان سرمایه اجتماعی و حفظ تعلق مکانی ساکنان شهر کوهدشت و تحلیل نقش آن و تمایل به مشارکت آنان در برنامه¬ریزی توسعه محله¬ای انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای کسب نظر شهروندان استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق را، کلیه ساکنان شهر کوهدشت تشکیل می¬دهند، که به صورت تصادفی با استفاده از فرمول کوکران 122 نمونه انتخاب شده است. جهت تحلیل توصیفی و استنباطی داده‏ها از نرم افزار آماریspss استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که شهر کوهدشت از پتانسیل بالقوه خوبی از نظر سرمایه اجتماعی برخوردار است. بین دو عامل سرمایه اجتماعی و تعلق مکانی با میان مشارکت شهرندان رابطه مثبتی برقرار است. همچنین نتایج حای از این است که احساس تعلق بیشتر به نحلات باعث افزایش حس مسولیت و آمادگی برای مشارکت بیشتر در امر برنامه ریزی می گردد.